Leerstoornissen- hoe is dat dan?
Alle leerstoornissen maken een te grote verdeeldheid onder
de jongeren en dat moet eerst en vooral bespreekbaar gemaakt worden om het weer
tot een geheel te brengen.
Wetenschap heeft het de laatste 10 jaren druk gehad om
allerlei nieuwe medicijnen klaar te maken voor alle kinderen en jongeren die
buiten de norm liggen.
Iedereen die te maken heeft met deze groep jonge mensen
heeft het eveneens druk gehad om zich te organiseren en te reorganiseren. Denk
maar aan ouders, familieleden, kennissen, opvoeders, leraars, personeelsleden
van scholen e.d.
Nog nooit eerder maakten mensen zo een onderscheid tussen
jonge mensen onderling zoals in het laatste decennia. Belangengroepen zijn
gevormd, speciale oudercomités, privé initiatieven, medici en paramedici, en
nog heel wat anderen zijn in constructie.
Enerzijds geeft dit onderscheid een comfort om consistentie
te bewaren en stress te verlagen. Kortom het is voor ons makkelijker. En ons leven kan verdergaan. Anderzijds bestaat
het gevaar dat jongeren zich beperkt voelen, onvoldoende creatief en een laag
ondernemingszin ontwikkelen. En nog maar niet te spreken over rebellie, de
andere kant van het plaatje…
We weten allemaal wel dat een onderscheid maken kan leiden
tot destructie voor de samenleving en zowel voor het individu. En daar zijn we
nu net zo bang van, massale destructie en zijn equivalenten zoals onderdrukking
en rassenonderscheid.
Is dit doemdenkerij?
Ja en neen, het gaat eerder over een statement die aandacht
verdient na de recente gebeurtenissen in Europa, het zo gezegde veilige Europa.
We mogen dankbaar zijn dat jonge mensen de nodige
ondersteuning krijgen om met hun leerstoornissen om te gaan en mijn bedenkingen
slaan over naar “welke andere alternatieven missen ze hierdoor niet”? Wat als
ze mogen zijn wie ze van nature uit zijn?
De spring in het veld met veel energie die graag rondloopt
in de klas en geen minuut kan zwijgen, kan hij of zij niet dat ene project
waarvoor zoveel energie nodig is niet aanpakken?
De introverte en stilzwijgende denker, kan hij of zij niet
helpen met wat voor hem of haar aantrekkelijk is, bij voorbeeld een tekening
maken over stilte of een bloem schilderen?
En zo zijn er honderden voorbeelden op te sommen.
Ik ben er zeker van dat sommige scholen en/of leerkrachten
deze manier van werken hanteren. En
hierom mogen we terug tevreden zijn.
Want wat heeft een jong mens nodig?
Aandacht en verbinding zijn volgens mij de 2 hoofdelementen.
Aandacht geven in verbinding met de mensheid is de grote denkwijze hier rond.
Als we verder wensen te evolueren in deze 2 elementen ten
goede van onze jonge mensen zijn er grote inspanningen nodig op het gebied van
emotionele bewust wording.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten